Latającym dywanem z Asturii do Fezu

Aging Room Bin no. 1 (robusto)

Rozpoczynając degustację Aging Room Bin no. 1 C-major, nie wiedziałem jeszcze, do jakiego kraju zabierze mnie tym razem magia cygarowego dymu. Ale wiedziałem jedno – wehikułem tej podróży będą smak i muzyka.

Cygara Bin no. 1 – podobnie jak La Bohème – należą do muzycznej serii marki Aging Room Boutique Blends. Zagłębiając się w arkana smaku, zaczynałem rozumieć, jak pasja może przenosić się z jednej dziedziny do drugiej – ponieważ właściciel marki z zawodu jest muzykiem.

Cygaro powitało moje kubki smakowe ostrym palonym drzewem owocowym. Zaraz po nim przyszła gatunkowa tytoniowość, którą szybko przełamał smak orzechów laskowych. Przy finiszu w ustach pozostawały ciemno-brązowe skórki od orzechów – tak intensywny i tak dosłowny był ten smak. Muzyczność cygara jeszcze nie wybrzmiała w pełnej krasie, gdy tymczasem muzyka zaczęła wyznaczać kierunek mojej podróży…

Suita hiszpańska Isaaca Albeniza. Utwór… Asturias. Charakter smaku na początku pierwszej tercji był suchy – idąc za logiką napływających dźwięków – jak spalona słońcem ziemia Hiszpanii. Podróż od początku stała się zawrotnie szybka, podobnie jak zmieniające się smaki…

Jestem w Hiszpanii, ale już pojawia się cynamon – przeczucie zbliżającego się brzegu. Po drugiej stronie czeka Afryka z jej bogactwem bakaliowych i korzennych smaków. Lecę… latającym dywanem. Ten środek lokomocji najlepiej pasuje do dynamicznych dźwięków hiszpańskiej gitary i równie dynamicznego profilu cygara.

Gęsty aromatyczny dym wyczarowuje smak wanilii, który z każdym pociągnięciem staje się coraz słodszy. Nie jest to słodycz, którą znamy ze sztucznie przetworzonych produktów, lecz naturalna i subtelna – ukryta w suszonej lasce wanilii. Co jakiś czas wplata się również głęboka, starzona owocowość – dokładnie ta, którą czuć było przed odpaleniem.

Zmieniają się smaki i krajobrazy. Lecę na przełaj – już jestem w Andaluzji i widzę wybrzeże Gibraltaru. Smak coraz bardziej łączy się z muzyką. Słychać dawne andaluzyjskie pieśni… Wallada bint al-Mustakfi… La fuente del amor secreto… Już widzę Maroko po drugiej stronie morza.

Zwijam dywan, bo wieje i trochę zimno o tej porze roku. Podróż latającym dywanem ma swoją romantykę, gdy się o niej czyta, jednak lecąc nie jest ani zbyt wygodnie, ani nie można rozsmakować się w podróżowaniu. Jak to w czarach – obrazy zmieniają się jak w kalejdoskopie w zależności od niewiadomego kaprysu…

Tak też przeleciałem przez Hiszpanię, a teraz wsiadam do pierwszego promu, upewniając się, że płynie do Ceuty, a nie do Tangeru. Hiszpańska eksklawa wydaje mi się bardziej przyjazna na powitanie. Na pokładzie gra kapela Al Andalus… W cygarze pojawia się karmel, a na widocznym już brzegu widnieje wielki napis – nie umiem czytać po arabsku, więc domyślam się, że jest tam napisane As-Salāmu`alaykum. Słońce robi się cieplejsze…

Prom dobił do brzegu. Zajmuję miejsce na tylnym siedzeniu białej Dacii, szofer puścił marokańską muzykę i opowiada o wszystkim dookoła. Odpowiadam grzecznie, ale nie potrafię oderwać się od zachwytu nad bogactwem smaków w cygarze… Mijamy otulone czerwienią zachodzącego słońca półpustynne krajobrazy i stacje benzynowe rodem z trzeciego sezonu Twin Peaks… Czuję palony cukier, który rozwija się następnie w karmel z solą. Jednocześnie cygaro wydaje bardzo przyjemny słodki aromat suszonych owoców.

Dojechaliśmy do Fezu. Żegnam się z towarzyszem podróży. Czas na odpoczynek. Jestem w trzeciej tercji cygara, więc postanawiam już tylko powłóczyć się po kawiarenkach, wśród wąskich uliczek i trzystu minaretów, z których słynie Fez… Znowu słychać andaluzyjskie dźwięki – tym razem w słuchawkach. Oddaję się słodkiemu zapomnieniu…

Cygaro Aging Room Bin no. 1 C-major jest najbardziej złożonym smakowo cygarem, jakie dotychczas paliłem. W trzeciej tercji jeszcze dwa razy mnie zaskoczyło: smakiem lodów kawowych i jeszcze inną odsłoną profilu „deserowego” – nutą sosu czekoladowego zaprawionego fermentowaną wiśnią.

Smak był tak zróżnicowany, że na przestrzeni jednego pociągnięcia zaczynał się i kończył inaczej. Sam finisz różnicował się, uwydatniając początkowo, powiedzmy, ostre przyprawy, a w dalszym etapie przechodząc w słodką kremowość. W pewnym momencie oleistość wyprzedziła silnie kremowy, waniliowy charakter – niczym wstęp muzyczny, niby bez wyrazu, ale noszący w sobie przebłyski późniejszego bogactwa dźwięków.

Degustacja Aging Room Bin no. 1 była jak podróż przez nowy kraj, gdy człowiek co chwilę wykrzykuje: „O, znowu coś nowego!”. Nuty (!) smakowe przeplatały się w sposób, który można porównać jedynie do muzyki, z lekkością i płynnością – jakby wchodziły po sobie i milkły kolejne instrumenty… W końcu Aging Room – jak głosi slogan marki – to zamiłowanie do muzyki połączone z dwiema innymi pasjami: cygarami i dziedzictwem wolnej Kuby.

Palić to podróżować we własnym fotelu.

Charles Lautour-Mézeray, przyjaciel Balzaka
(cytat-motto eseju “Fizjologia cygara”)

Kliknij poniższy przycisk, aby zapoznać się z moim przewodnikiem po świecie cygar!